18 kwietnia br. weszła w życie ustawa o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 tzw. tarcza antykryzysowa 2.0, czyli rozwiązania pomocowe dla przedsiębiorców rozszerzające tarczę antykryzysową 1.0.
W ustawie znajdziemy rozwiązania zwiększające ochronę miejsc pracy, jak również rozwiązania zapewniające większe wsparcie dla przedsiębiorców, aniżeli te, które gwarantowała tarcza antykryzysowa 1.0.
Jednym z nich jest świadczenie postojowe:
Nowa tarcza antykryzysowa przewiduje możliwość ponownego przyznania świadczenia postojowego dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych , jak również osobom wykonującym umowę agencyjną, umowę zlecenia, inną umowę o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowę o dzieło, jeżeli nie podlegają ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu – nie więcej niż trzykrotnie.
Świadczenie postojowe przysługuje, gdy w następstwie wystąpienia COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności, odpowiednio przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą albo przez zleceniodawcę lub zamawiającego, z którymi została zawarta umowa cywilnoprawna.
Aktualnie, osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą świadczenie postojowe przysługuje, jeżeli rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej przed dniem 1 lutego 2020 r. i:
- nie zawiesiła prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej oraz jeżeli przychód z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe był o co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc;
- zawiesiła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej po dniu 31 stycznia 2020
W stosunku do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą zlikwidowano wymóg, aby przychód nie przekraczał 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.
W nowej ustawie zmieniono datę, po której zawarta musiała być umowa cywilnoprawna, aby osobie wykonującej taką umowę przysługiwało świadczenie postojowe. Uprzednio umowa musiała być zawarta przed dniem 1 lutego 2020 r., zaś po nowelizacji – przed dniem 1 kwietnia 2020 r.
Osobie wykonującej umowę cywilnoprawną świadczenie postojowe przysługuje jeżeli:
1) umowa cywilnoprawna została zawarta przed dniem 1 kwietnia 2020 r.;
2) przychód z umowy cywilnoprawnej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, nie był wyższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku.
Świadczenie postojowe przysługuje w wysokości 80% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującego w 2020 r. nie dłużej niż przez trzy miesiące. Uprzednio było to świadczenie jednorazowe.
Osobie która korzysta z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej i która korzystała ze zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przysługuje świadczenie postojowe w wysokości 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia również nie dłużej niż przez trzy miesiące.
Świadczenie postojowe może zostać przyznane ponownie, na podstawie oświadczenia osoby uprawnionej. Warunkiem przyznania kolejnego świadczenia postojowego jest wykazanie w oświadczeniu, że sytuacja materialna wykazana we wniosku nie uległa poprawie.